یا علی! نامت نوازش خاک است که اگر بر جهان نمی وزید نهالهای عشق سترون می ماندند. دم گرمت در این زمهریر سفر به سرزمین سبز جوانه هاست. یا علی! ای تکلم سبز خدا! نامت زمزمه ای است تا جانمان به رویش ببالد. یک جرعه از کلامت کافی است تا به آینه بپیوندیم. یا علی! نامت وطن ماست. هر جا که باشیم غریب نیستیم. تو از جغرافیای هستی بزرگتری.
عجب شبی است امشب. فکر تو خواب را از چشمانم ربوده است. می خواهم امشب با تو حرف بزنم. می خواهم با تو بگویم که چقدر دوستت دارم. میدانم. در برابر عظمت دریایی چون تو حتی لایق بودن یک قطره نیز نیستم. میدانی؟ مدتهاست که میشناسمت. از آن زمان که صدای گرمابخش پدر اذان را درگوشم طنین انداز کرد و از آن زمان که با شنیدن نام تو اشک را در چشمان مادر دیدم تو را شناختم. از آن زمان که لالایی مادر آوای خوش شبهای کودکیم بود با نام تو « علی » انس گرفتم.
علی جان! مردمان این سرزمین در آغاز هر کار پس از حق نام تو را بر زبان میرانند : یا علی. چه اشکهایی که در فراقت ریختند و چه ناله هایی که در غم مظلومیتت از اعماق جان سر دادند و چه شبهای قدری که با یاد تو قرآن بر سر گرفتند. امشب شب بزرگی است. فردا عید باشکوهی است. سالروزیست که آن منزل وحی دست تو را بر اوج کهکشانها برد و با صدایی رسا ندا سر داد: « من کنت مولاه فهذا علی مولاه ». میبینی؟ این جمله در همه دقایق زندگیمان همراهمان بوده است.
علی جان! ای ابرمرد کهکشان بی کران اسلام! ای تمامت انسان! ای زمزمه لبان عطشناک دلشکستگان! در روزگار خالی از رستگاری بار دیگر بر جهاز اشتران برآی. علی جان! عیدت مبارک.
